Gecenin Ve Geçenin

Beyazdır rengi kalbin, kanın rengi kırmızı
İtina ile kanın rengine bürünmüştür kalp
Levni denizin beyazdır, göğünki ise mavi
İhata ile göğün levnine bürünmüştür deniz
Rastgele yerden biter zanneder herkes yeşili
Sanırlar ama onu da gökten düşen beyaz damlalar getirir
İfna olmuş gibiyken vefakar ve bastırılmış beyaz
Nahif bir sükunet ile gece çökünce gösterir kendini

Zarafetle inikas edip gökte bir yerde, ben buradayım der
O sabahın renkleri perdeliyorken her gözleri
Rücu eder beyaza, gece gelip varınca
Dolunca siyah ile her taraf, bitmiş gibiyken renkleri
Un gibi serpilir gökyüzünden ay ve yıldız ziynetleri
Raks için ben şahsen geceye daha çok güvenirim

Sabah herkese vuran yanıltıcı bir kalabalık
Unsurlarıyla geçiştirmeye bakar bu kadar insanı
Selamsız gelen gece ise bakmasını bilenler için gelir
Merakını sorar sabahtan aradığını bulamayanlara
Aradığını bulanlar uyumuştur çoktan ya da uyur gibidir
Kahır ile uyku tutmaz bulamayanları

Ve onlar hala beklemektedir
Esefle gece ise bekleyenleri çok sever

Sabahın o renk cümbüşünün esasını sunar
Us için beyazlıklardır o esas, ay ve yıldızlardır
Sabahın o ses cümbüşünün nihayetini sunar
Ancak sükuttur nihayeti ve de bidayeti seslerin
Mecrada bir yalnızlıktır kalan o gördüğün herkesten
Akmazken gecenin cümbüşü daha ağır gelir insana
Kırmızıdır o cümbüş ki müteşekkildir zihnindeki seslerden